Pochodzenie

Życie na krótkich łapach tego kota jest powodem wielu kontrowersji. Choć z jednej strony zyskał on już swoją odrębność wśród ras i na jego podstawie stworzono nową grupę kotów krótkonogich, to z drugiej strony dwie największe organizacje felinologiczne w ogóle nie uznają tego atrybutu jako powodu do bycia rasą. Powstała sytuacja paradoksalna, ponieważ to kocie skromne i pokorne trzymanie się ziemi wywołuje w ludziach entuzjazm i zachwyt, ale też zwykłą niechęć.

Krótkie nogi podobno nie są wynikiem eksperymentów hodowlanych, tylko zwykłego biologicznie przypadku. Munchkiny są jamnikami wśród kotów i choć mniej niż psy cierpią z powodu długości swych łap, to jednak choroby z nimi związane pojawiają się u nich stosunkowo często. Co więcej, jeżeli oboje kocich rodziców przekaże potomstwu gen odpowiedzialny za ich oryginalność, to zarodek takiego kota wybiera „nie żyć”. Biologia sama ustosunkowuje się do tego problemu i w sytuacji nadmiernej krótkości nóg realizuje program eliminacji. Nie można więc lekceważyć decyzji największej organizacji, jaką jest FIFa, która uznała, że stworzenie rasy na krótkich nogach wiąże się dla niej ze świadomym ze strony człowieka skazaniem kociaków na pewną ułomność. Widoczne jest to w charakterze Munchkina, który jest raczej nieśmiały i nie podejmuje niektórych typowych dla kota zachowań jak skakanie po szafach lub wyskakiwanie z okna.

Życie dopisało jednak szczęśliwe zakończenie do tej krótkiej historii: Munchkiny skrzyżowano z kilkoma innymi kotami i stworzono ich wersje na karłowatych łapach. Jeżeli ktoś chciałby zobaczyć połączenie kota bengalskiego oraz kota Savannah sunącego w swym dzikim pędzie na krótkich nogach, to sytuację tę uosabia kot Genetta. Koty Bambino z kolei to połączenie Munchkina ze sfinksem. Krzyżówek jest kilka i za każdym razem chodzi o to, aby sfinks, Bengal czy kot perski wiedzieli, jak to jest być kotem "niskopodłogowym".

Należy dodać, że Munchkiny wzięły się od kotki Bluckberry, którą będącą w ciąży znalazła pewna amerykanka z Luizjany w 1983 roku. Amerykańska "Jeżyna" miała krótkie nóżki, które przejęła po niej połowa miotu. Munchkiny rodzą się w tej dwojakiej postaci: z krótkimi lub długimi nogami. Ich nazwa pochodzi od fikcyjnej nazwy geograficznej, która stanowiła w Krainie Oz pewien obszar zamieszkiwany przez ludzi z bardzo krótkimi nogami i zawsze ubranymi na niebiesko. Munchkiny zostały uznane za rasę przez federację TICA.

Wzorzec rasy

Wrażenia ogólne

Najważniejszą cechą wyróżniającą Munchkiny są ich krótkie nogi oraz lekko zaokrąglona klatka piersiowa. Wśród Munchkinów znajduje się kot Lilipout, który został wpisany do Księgi Guinnesa za rekordowo niski wzrost sięgający 14 centymetrów.

Głowa

Lekko klinowata, kontury zaokrąglone, wyraźnie, wysokie kości policzkowe.

Uszy

Posiadają szeroką podstawę o nieznacznie zaokrąglonych koniuszkach.

Oczy

Mają kształt orzechów włoskich, a ich barwa nie jest zależna od futra.

Nos

Prosty, może być średni lub długi, dopuszcza się małą wypukłość.

Tułów

Długość umiarkowana, niezbyt zwarty, grzbiet lekko unoszący się od ramion w stronę ogona. Klatka piersiowa zaokrąglona, biodra mocne.

Kończyny

Krótkie, zasadniczo równej długości, nierzadko jednak bywa, że przednie łapy są krótsze od tylnich.

Ogon

Długość zbliżona do długości tułowia, niezbyt gruby, zwężający się ku zaokrąglonemu koniuszkowi.

Szata

Dopuszcza się każde umaszczenie Munchkinów, które pojawiają się we wszystkich możliwych kolorach.

Charakter i temperament

Munchkiny to koty żywiołowe, ale we własnym domu, z którego nie lubią się oddalać. Choć mówi się, że same potrafiły przez długi czas przetrwać w świecie, to jakby nie zależy im na udowodnieniu tego. Lubią bezpieczne przestrzenie domowego ciepła i choć nie mają problemu z wchodzeniem na drzewo, to wolą wchodzić na kolana właścicieli i tam domagać się wszystkiego, co możliwe. Z tego względu świetnie nadają się do osób mieszkających w bloku lub z jakiś powodów nie mogące same opuszczać domu. Munchkiny mogą stanowić dla nich świetne towarzystwo oparte na bardzo zrównoważonym charakterze. Krótkie nogi oznaczają, że Munchkin nie chce długich spacerów i że wystarcza mu uwaga ze strony właściciela, którą potrafi odpłacić wspaniałym oddaniem.

Pielęgnacja

Wskazana jest pielęgnacja sierści Munchkina, wyczesywanie jej złogów oraz sporadyczne kąpanie. Z racji tego, że Munchkin nie lubi wychodzić z domu należy zapewnić mu przestrzeń zastępującą zewnętrzne rozrywki, które stymulują prawidłowe funkcjonowanie jego organizmu. Koty Munchkiny często mają problem z przemianą materii, który wynika z tycia i pozostawania na miejscu. Należy uważać na błyszczące przedmioty, które Munchkiny uwielbiają zabierać swoim właścicielom.

Kot Munchkin